نه چشمان آبی دارم

نه کفش پاشنه بلند کتانی میپوشم و روی چمن ها غلت میزنم،

عشوه ریختن را خوب یادم نداده اند

وقتی از کنارم رد میشوی بوی ادکلنم مستت نمیکند

نگران پاک شدن رژلب و ریملم هم نیستم لاک ناخن هایم از هزار متری داد نمیزند

گاهی از فرط غصه بلند بلند داد میزنم و خـــدایم را با دنیا عوض نمیکنم

بعضی از اطرافیانم را هم با دنیا عوض نمیکنم

بلد نیستم تا صبح با گوشی پچ پچ کنم و بگویم دوستت دارم وقتی حتی به تعداد حروف دوستت دارم هم، دوستت ندارم

ولی اگر بگویم دوستت دارم دوست داشتن و عشقم حد و مرزی ندارد من خالصانه همینم...